Na vijf bussen (wat Serge telkens weer aan iemand anders moest vragen omdat het onduidelijk was, een ander verhaal te horen kreeg en het maar weer een soort van samen moest voegen, zoveel geduld, dankjewel schatje,) (thank god, goede wegen!) en een ferry kwamen we aan op Pulau Pangkor. Gelezen dat het een eilandje is met een girl-next-door reputatie vergeleken met de grotere eilanden Penang en Langkawi die in die volgorde richting t noorden boven Pangkor liggen. We zijn verliefd geworden op dit eiland en zo genoten van de island life.
Het eerste toffe aan dit eiland is de roze negen persoonsbusjes die in grote getalen aanwezig zij. We stapten er in een en zijn bij het goedkoopste hotel (gewoon vragen aan de chauf) weer uitgestapt. Gelukkig geen rode verse sporen op de muur deze keer en we gingen meteen de straat op om de sfeer te proeven. Veel weekenddrukte; gezinnetjes die gezellig rondkuierden, leuke bedoeling. We voelden ons allebei meteen thuis. We waren natuurlijk wel doodop na 12 uur reizen maar verrast door de magie van deze plek. Het strand opgelopen met wat snacks en onze teentjes in het zeewater (joepie!) gestoken wat zeer aangenaam aanvoelde. Die nacht goed geslapen.
Op aanraden van het personeel gingen we de volgende dag naar Coral beach, het mooiste strand van het eiland, bij een strandtent genaamd Daddys. Erg ontspannen en rustige sfeer. Lekker in de hammock gehangen, mooie kiekjes gemaakt. Aanrader. Later, toen de zon hoog stond, zijn we wat verder gewandeld, hebben de Long King temple bekeken, en een stukje geklommen over de rotsen om te genieten van het uitzicht. Op de terugweg zagen we de eerste hornbill boven ons in de boom zitten. We hadden het er die dag al over gehad en waren zo blij dat we er een hadden gezien. Dit was een zwarte met een witte snavel, lijkt erg op de toekan, maar net weer een ander soort. We namen een ijsje, ik een met durian die echt heel vies was, maar ik ben blij dat ik het heb geprobeerd en we kuierden terug. Namen een heerlijke douche en hadden ons laten vertellen dat hornbills bij een bepaald hotel om 6.30 pm werden gevoerd. We hadden er weinig verwachtingen van, hoeveel kunnen er nou op een eiland zitten? Ze bleven werkelijk maar komen uit alle hoeken en gaten leek wel. De vogelmeneer maakte er een soort showtje van door de mensen die dat wilden een stukje banaan in de lucht te laten steken, tussen de vingers, die een vogel er dan uit hapte. We wilde in eerste instantie niet maar ik ben blij dat we het toch hebben gedaan, je voelt het wel die snavel! En ze zijn van dichtbij ook beste groot. Daarna gingen we uitgebreid lokale gerechten eten bij Daddys, heel romantisch met kleine lampjes overal en een tafeltje op het strand, met cocktails erbij, alles. Mijn dag kon niet meer kapot en dan ook nog by my side een stuk.
Na het ontbijt begonnen we aan een jungletrekking niet wetende dat dit de beste dag ooit ging worden. De trekking was niet lang maar wel erg indrukwekkend (beste na te vragen in het hotel hoe je er kunt komen). We zagen een gigantische duizendpoot.
We huurden een scooter en gingen het eiland verkennen. Wat een heerlijke vibe en superaardige mensen. Bijna geen whitey te bekennen. We vonden een uitkijkpunt waar je de gekleurde vissersbootjes kunt zien liggen en de haven in de modder. Daarna hadden we een snack lunch in china town.. allemaal soorten frituur; Kokos (coco) banana (pisang) spicey (dont know), fish (ikan). Op de helft van het eilandrondje begon het heel hard te regenen en schuilden we in een uitkijktoren. Toen het wel oké was reden we door en kwamen we bij een verlaten strand. We parkeerden de scoot en maakten wat gopro filmpjes toen Serge twee giant hornbills ontdekte die kleine vruchtjes van de boom afpeuterden met hun snavels en die in hun keel mikten. In the wild he. Prachtige dieren en emo als ik ben moest ik bijna janken.. De omgeving in ons opgenomen en doorgereden, soms stopten we. Toen ik reed had serge iets gezien op de enige steen in het water wat hij niet kon verklaren en toen we afstapten om een beter kijkje te nemen bleek het een gigantische komodo te zijn die gewoon even lag te zonnen op een steen in het wat water, heel random. Het was een bizarre gewaarwording. Hij keek om en gleed vervolgens, supersmooth, in het water. En ZWOM als een slangetje weg. Was toch wel een tikkeltje eng dat dit monster, welke ik speciaal op het komodo island in indonesie op ben gaan zoeken in de zee zwemt waar wij die dag in hebben gezwommen. Het rondje hebben we in twee uur gedaan maar in een uur zou t makkelijk kunnen. Terug gekomen wilden we wel heel graag even liggen op een handdoekje op het strand maar we ontdekten een nog veel betere optie. Twee hammocks in de schaduw (want het bleef heel lang bloody hot!) waar we lekker een boekje in hebben gelezen en de dag doornamen. Serge klom als een aapje in een touw en we gooiden een kokosnoot over. THE ISLANDLIFE. Vergezeld met brutale makkaken die eten van ons wilden. Maar gelukkig is daar mn dappere man (echt honderd keer dapperder dan ik) die zijn tanden aan deze beesten liet zien.
De volgende dag waren we een beetje moe, ook niet gek na zo een crazy goede dag. Omdat we de scooter hadden tot twaalf uur crossten we het eiland nog een beetje rond, wat een vrij gevoel zeg. Een ander heel mooi verlaten strand gevonden we nog even overheen zworven.
We wilden de snorkeltour gaan doen, mede omdat deze erg aangeraden werd door het hotelpersoneel. We zijn allebei niet van de tours, maar soms moet het om wat te kunnen zien. We stonden klaar om op de boot te gaan en kregen op ons hart gedrukt dat we het aangetrokken zwemvest ten alle tijden aan moesten houden, omdat je anders overreden kon worden door een boot. We begonnen zwaar te twijfelen aan de hele situatie. Zoals serge later zei: conclusie: bij twijfel niet doen. We zouden naar verschillende eilanden gaan, snorkelen en aan t strand liggen. Bij de eerste stop keken we naar een steen in de vorm van een walvis, de tweede stop een steen in de vorm van een schildpad en de derde een kroko en ik vond het hilarisch. Grappig toch omdat als sights te benoemen, want we zouden nog naar de mooie dingen gaan. Aangekomen bij de snorkelspot kwamen we erachter dat we geen snorkels meegekregen hadden en daar kwam nog bij dat het hele strand en het minibaaitje daarbij bezaaid was met locals in zwemvesten. Er was bijna geen plekje vrij. We zijn op een steen gaan staan om het te bekijken. Het leek de eindscene van de Titanic wel. Een man probeerde hulpeloos zijn boterham die hij had gekregen om de vissen te voeren boven wat te houden en zijn hoofd eronder. Het zag er gewoon niet uit en het was te druk. We hadden al meteen door dat de rest em ook niet zou worden. Toen we de snorkels kregen voor op een ander strand, was er niets te zien, het water troebel, huilen. Aangekomen aan wal maakten we nog een scene, maar er werd totaal niet geluisterd. Rotte appel-ervaringen zitten er ook tussen en dit was er een. De drie dierenrotsen waren inderdaad de sights. Later zijn we weer teruggegaan naar onze mooie hammockspot en dronken we bier met de ondergaande zon. Gelukkig een mooie afsluiter van de dag en mindere ervaringen maar zo snel mogelijk vergeten.
De volgende dag vertrokken we, op naar nieuwe avonturen!
Comments