Milou Essink

Na een lange tijd sparen, voorbereiden en wachten is het zover; vanaf vandaag wordt mijn droom werkelijkheid! Het mag zo zijn dat ik aankomende zeven maanden ga verblijven in zuidoost azie. Vorig jaar ben ik verliefd geworden op indonesie en vanaf toen is mijn wens geweest om voor langere tijd azie te gaan ontdekken. En nu ben ik ontzettend dankbaar dat dit kan. Moeilijk wel dat ik mensen achter moet laten waar ik veel om geef. Dat was toch een heel raar gevoel, uitgezwaaid worden terwijl je spullen door de securety heen glijden; there is no way back… Toen ik met mn daypack het trapje afstapte en ze uit mijn blikveld waren, voelde ik me een moment heel eenzaam. Maar zij lopen niet weg, sterker nog, hij komt naar mij toe. Ik loop het nieuwe avontuur tegemoet met een mix van zenuwen, vermoeidheid en excitement.

Mijn vliegangst onderdrukkend stap ik het vliegtuig in. Niet aan denken, dit moet je overwinnen om er te komen. Meteen een goede proef; vlucht naar Zurich, daar een overstaptijd van negen uur en dan door naar Bangkok. Twee vluchten en lang wachten. Even later staar ik mijmerend uit het raam, zwevend boven zacht ogende schapenwolkjes. Oordoppen met filters hele vlucht ingehouden. Voor mensen met vliegangst; dat werkte uitstekend.
En dan nu wachten op de volgende vlucht. Met maar een uur internet en te slecht weer om van de airport af te gaan, moet ik mezelf op andere manieren vermaken. Beetje slapen op de banken, rondjes lopen, cola atten, vliegtuigjes spotten (ga ik het misschien nog leuk vinden?!) muziek luisteren, koekeloeren en dus werken aan mijn persoonlijke blog. Waar ik overigens heel trots op ben omdat deze is gemaakt door een heel speciaal persoon. Dat motiveert me ook om weer eens te gaan schrijven.
Vandaar dit uitgebreide verhaal. Uiteraard is het niet de bedoeling dat jullie elke dag zo een lap tekst door moeten ploeteren! Morgen misschien wel een stukje vanuit Bangkok! Tot gauw en veel liefs