Onze wegen splitten voor even, Gavin wilde een trekking doen maar ik had mijn zinnen op wat anders gezet. Het verkennen van de omgeving van Ine Lake en het meer zelf natuurlijk. Na een lange busrit kwam ik daar aan en sliep mijn eerste nacht in een radio. No kidding. De volgende dag huurde ik een fietsje en ik ging rond met muziekje in mn oren en zonnebril op. Het was een fantastische dag en zo lekker dat ik zelf kon bepalen wat ik wilde doen. Ik ging de afgelegen dorpjes langs, zwaaide naar locals, maakte stiekem wat fotos en was zo in mn element. Het werd snel heet en ik zocht een plek om te mediteren. Ik vond een heuvel met een pagoda erop, dus beklom de traptreden. Ik werd meteen binnen gehaald door de caretaker van de pagoda omdat ik ‘een uniform’ (longi en wit shirt) droeg. Hij gaf me vers fruit, sticky rice en thee en we hebben heel lang gesproken. Hij vertelde me zoveel over het land en de cultuur en leerde me een beetje Burmees. De kinderen uit het dorp zaten bij ons. Daarna mediteerde ik in de pagoda, een grote witte Buddha facende en keerde zen terug naar mn fietsje. Zo een bevrijdend gevoel om door het landschap heen te crossen en geen whitey tegen te komen en daardoor te weten dat t unieker is wat je doet. Nog steeds zoekende naar uitzicht op Inle Lake zag ik en lange oprijlaan met aan het eind een pagoda op een heuvel. Ik was uitgeput door de hitte en het slechte wegdek maar wilde het wel een kans geven. Het bleek de oprijlaan te zijn naar een luxe hotel welke huisjes had op palen in het Inle Lake. Bah. Een Fransman sprak me aan en we beklommen samen de treden naar de pagoda. Daar zat een monnik en ik werd naar hem toe gezogen. Ik knielde voor hem neer en ik kreeg thee. De uren die daarop volgden spraken we over het buddhisme, mediteren en de verschillende vormen ervan. Het was zo interessant en ik hing aan zijn lippen. Helaas kon hij niet mijn leraar worden; volgens hem zou het raar zijn als ik gratis zou verblijven in de pagoda, die naast het hotel was. lk vroeg hem wel wat de andere opties waren en hij hielp me met wat namen voor een /kloostermeditatiecenter. Wordt vervolgd..
Het terugfietsen was me nogal een rit maar wel prachtig. Wat een vrijheid, het langzaam oranje kleurende landschap met de hutjes. Kortom een van de betere dagen. En ik sloot em af met een pannekoek en …. verse koffie!
Comments