Ik vond de nachtbus naar Bagan de naarste ooit. Hij was luxe, met een schermpje in de stoel voor je en alles maar heb niet geslapen. En zo koud door de airco. We kwamen smorgens om 5 am aan in Bagan en de spirit was er niet echt meer bij me. Eigenlijk gewoon niet. Gelukkig kregen we een early check in en konden we nog een beetje bijslapen. Ik was de volgende dag niet zo happy. Moe van de rit en van het vele reizen. Ik rustte een beetje en zocht uit welke tempels we in ieder geval gezien moesten hebben. Later op de dag huurden we een ebike (elektronisch, stil en heel klein) om de beroemde tempels van Bagan te gaan aanschouwen bij sunset. Het was zo mooi. Het gele zand en de weelderige bebossing, met al die tempels overal verspreid en dat vanaf een van de hogere tempels die we hadden beklommen. Zie de fotos.
De zonsopgang was ook zeer mooi de volgende dag. Ik genoot ook erg van de snelheid (30 km per uur) waarmee we door het landschap crosten en over de kleine weggetjes tussen de tempels. En hoe dom we eruit zagen.
Het was een sprookje en zo intens omdat je overal zo dichtbij kunt komen. We zijn de hele dag rond gegaan en de ene tempel nog mooier dan de andere. Niet alleen verschillende vormen, maar ook groottes en ander materiaal. Def een van de mooiste dingen die ik heb gezien op mijn trip en zo onwerkelijk. Als ik terugkijk deden het aanschouwen van de zonsopkomst en zonsondergang het voor mij. En het onwaarschijnlijk mooie licht in de morgen en late middag. Alles dus eigenlijk. Het kon niet beter dacht ik. Maar dat denk ik elke keer.
Comments