Mijn eerste keer in Borneo, ik had er zo een zin in! En het was niet nodig om verdrietig te zijn, ik heb een ticket geboekt na de Filipijnen, terug naar Indonesië. Ben daar nog lang niet klaar… Omdat ik een lamge stop had op Kuala Lumpur KL, bezocht ik de petronas towers, watergindrukwekkend was. Zeker dat ik hier eens wil terugkomenom ze bij nacht te zien! Een vrouwtje wat ik had leren kennen in het vliegtuig, bracht me naar mijn hostel. Ik verwachtte aan te komen in de jungle, maar niets was minder waar… De volgende dag verkende ik de stad, Kuching, waar ik was aangekomen. Fantastische plek. Kleinschalig, allerlei culturen: Chinees, Malay en Indisch; lieve mensen. Er is een china- en india straat. Weinig verkeer. Mooie mysterieuze kleine straatjes. Ik ben daar een kleine week gebleven.Het hostel waar ik zat was net mijn eigen huisje. Zachte bedden en harde airco, waardoor ik het dekbed tot mn kin op kon trekken. Voorheen was het een electronicazaak; oude platen aan de muur en boxen die als bijzettafeltje gebruikt werden.
Ik ben naar het orang-oetang wildlife rehabilitation centre gegaan, wat nogal een uitdaging was. Heel vroeg opstaan en hopen dat de bus kwam. In deze tijd van het jaar is het erg moeilijk om de oerangs ook daadwerkelijk te spotten omdat het woud vol is met vers fruit en ze daarom niet naar de begaanbare paden komen. Maar… ik heb ze gespot en ze waren heel dichtbij. Wat een wezens, ze lijken zo ontzettend op mensen. Ik was er erg van onder de indruk. Een vrouwtje stopte langs de weg en pikte me op, zomaar. Later die dag liet ik mijn camera fixen (na de val bij de Ijen was de zonnekap flink naar de graf) en at ik heerlijk bij een lokale warung waar ik elke dag twee keer terug kwam. Voelde me het gelukkigste meisje op aarde.
Ik kan me voorstellen dat mensen hier willen wonen. Voelt als Indo 2.0. Komt in de buurt..! Ik hing rond in de shoppingmal, kocht een bh op de locale markt voor 2 euro.
De volgende dat ging ik met twee Engelse backpackers naar het Bako national park. Eerst de bus, dan de boot. Aankomen op een The Beach achtig strandje. De trekking duurde zo een drie uur. Verschillende soorten vegetatie, lopen op limestone. Op de terugweg zagen we de mudskipper, een diertje wat ik altijd al heb willen zien. Half vis, half reptiel. Leeft op het land en in het water. Kan op het land in leven, mits het zichzelf nat houdt. Ik wilde ooit afreizen naar de Galapagos eilanden om deze te zien. Een van de weinige diersoorten die de het tijdperk van de dino’s overleefd heeft.. ik kan nog even doorgaan. Mijn dag kan gemaakt zijn bij het zien van een dier.
Ik had de volgende dag was ik weer de baas van de dag. Ik bezocht de andere kant van de rivier en ging daarheen met een klein bootje. Ik zag een fort en liep een lang stuk met earphones naar de orchideeën tuin. Mooie foto’s gemaakt, genoten. s Avonds keken we films, dronken bier en hadden een awsome tijd. Barretje opgezocht.
Met een groepje mensen vertrokken we de volgende dag om fietsen te huren, wat uitdraaide op een vierpersonen taxifiets. Wat echt hilarisch was. Mensen langs de weg vielen bijna van hun stoel, fucking toeristen keihard aan het fietsen. We vonden kunst lang de weg, in het teken van de orangs. Rond vieren deden we een riviercruise. We zagen een aantal proboscis monkeys (die een grote neus hebben en alleen in borneo te vinden zijn) zwaaien door het woud. Bij het vallen van de avond vuurvliegjes in bomen zoals in een kerstboom (niet voor te stellen dat het bijna kerst is hier, met 40 graden). Een sterrenhemel zoals je die nooit in Nederland ziet, met donder om ons heen.
Die nacht vertrok ik om 3.30 am naar de airport om de vlucht van 6 am naar Kota Kinabalu te nemen en vanaf daar de bus te pakken naar Sepilok, waar de wildlife expierence zou gaan beginnen…
Comments