Milou Essink

Dag 1 in de jungle
Een dag als vandaag. Ik word wakker in het resort en ben zo ontzettend moe van meer dan twaalf uur achter elkaar reizen. Een vliegtuig en drie bussen ingeklemd zitten tussen Maleisische locals. Ik kan bijna niet op mijn benen staan maar ik moet de orangs zien. Met lichte tegenzin loop ik erheen en er gaat een wereld voor me open. Ik ben in de jungle en de vegetatie is werkelijk fantastisch. Ik zie de oerangs en de kleinste overgebleven beer (Sun bear) ter wereld in hun opvangcentra. Ik bezoek ze op twee momenten op de dag en op het tweede moment zie ik nog meer dieren dan op de eerste. Verder zie ik hagedissen, vogels in alle kleuren. Een vrouwtje hakt een kokosnoot voor me open en ik eet het vruchtvlees met stukken ruwe bruine suiker. Ik maak foto’s en neem de tijd voor mezelf. Ik ben de moeheid vergeten en voel me zo independent en vrij.

Dag 2 in de jungle is net zo fantastisch. Ik vertrek redelijk vroeg in de morgen om een bezoek te brengen aan het Sandakan Forest Research Centre. De bedoeling van dat centrum is mensen bewust te maken van de schoonheid van het regenwoud en het niet te verpesten. Ik hike daar zo een vijf uur, alleen. Er is niemand om me heen, ik ga helemaal op in de natuur. Zie ontzettend mooie vogels, die op vlinders lijken zo klein, vanuit een hoge, lange rug (25 m hoog) en kijk uit over het regenwoud vanaf de uitkijktorens. Gigantische hoge bomen en zoveel groen. Zingende vogels en schreeuwende cicades. Later hoor ik dat de vogels die ik heb gezien bijna nooit te zien zijn.
s Avonds sleep ik Priya, die ik heb leren kennen in het hostel in Kuching en ook naar het resort is afgereisd, mee naar de avondwandeling in het regenwoud rondom het het orang centre. Ookal is Priya moe, ik heb er een extreem goed gevoel over. Maar ik had niet gedacht dat het zo onwerkelijk goed zou zijn. We zien de flying squirrel, orangs, mousedeer, spinnen, schorpioen, vleermuis. En voor mij het hoogtepunt, mijn lievelings! De oriental bay owl eerst van ver weg, waar ik al erg blij mee was. Maar toen een van heel dichtbij. En kon ik een paar heel mooie shots maken. De slow loris stond nog op mijn lijstje. Een aapachtige, met gigantische ogen, fluffy en heel klein. En ja hoor. Weer zo een jankmoment. Heb er nogal wat gehad op mn reis. Bizar zoveel wildlife om je heen te zien, op 1 wandeling. Maakte by the way me wel redelijk ongemakkelijk, ik ben niet zo een held met wilde dieren, dat blijkt. Zie de fotos! Zo trots!

Dag 3
We vertrokken met zn drieën naar het proboscis opvangcentre. Een eindje rijden in de taxi (okeee dan Scamborneo pak je geld maar) omdat er geen andere optie was. Ik wilde deze dieren zo graag zien omdat ze alleen in Borneo leven en je hier de gelegenheid hebt om ze van heel dichtbij te zien. En ze zijn zo interessant. De mannetjes hebben de grote neus, hoe groter hoe sexier. De vrouwtjes hebben een kleine neus. En het verschil tussen de twee is sowieso niet te missen. Silverleave monkeys waren ook in tha house en het was een goede trip. Ik heb een tijdje heel dichtbij een neusaap gezeten (in Malay: Belanda monyet, wat betekent Hollandse aap(en bedankt)) De rest van de dag childe ik em hard, drie dagen in de jungle met een gigantische luchtvochtigheid, hitte en veel lopen vermoeien je ontzettend. MAAR WAT EEN TIJD HIER!!