Bago
Met de slowtrain gingen we op weg naar Bago, ging echt wel heel langzaam. Ik vond het geinig. In Bago bezochten we de Golden Rock, wat een van de drukbezochtste religieuze plekken is van Myanmar. Het is een grote ronde gouden steen (no shit) met een pagoda erop, de mannen mogen erbij komen en het nog gouder maken (en dat kan bijna niet) met bladgoud. Voornamelijk de vrouwen hangen bellen aan het hek, in de hoop op geluk, met hun namen erop. Alleen de rit ernaartoe was het al waard. Opgepropt in een open truck met alleen maar locals, geweldig weer en de stijle berg op. Op de weg terug merkte iemand mn tattoo op en vervolgens sprak de hele truck erover. De crème die ik op mn gezicht deed wilden zij ook en de vrouwen achter me waren zo gelukkig met de Nivea. Het stadje zelf heel sereen en fijn. No pressure van mensen die iets van toeristen willen, ook hier.
Hpa an en Yangon
De bus bracht on naar Hpa an vanuit waar we de chocolade hill (zo zeg je het maar spel je het niet!) gingen bekijken, een klepel vormige rots met pagodaas erop. We gingen er heen op de scoot en de omgeving was ook zeer de moeite waard. Mooie plek. We hadden onze backpacks achtergelaten in Hpa an en een daypack bij ons omdat we in klooster op een berg wilden overnachten. Ik zag onderweg vanuit mijn ooghoek iets rozes bewegen en het zag er heel onwerkelijk uit, dus gingen we terug. Het bleken drie albino uitgedoste paarden te zijn, een zingende meneer wiens stem uit de luidspreker van de truck schalde en een bandje in de truck. Maar t indrukwekkendste was dat de paarden dansten op het ritme van de muziek, als een opdraaibeestje en schudde zijn hoofd vol met belletjes. We keken elkaar aan en het was echt een jawdropper. Een van de mannen kwam op ons aflopen en nodigde ons uit om te komen kijken. Een van de paarden ‘gaf been’ op commando, aan Gavin. Twee kindjes werden als eruitziende kleine prinsen op de paarden gezet, moet wel een ceremonie geweest zijn. We kregen varkensvet, waar we vriendelijk voor bedankten maar we aten de rijst wel en kregen meloen toe.
Ik had eigenlijk niet zo een zin om te hiken en had de berg minder hoog verwacht. Op de top blonk een gouden stupaatje in de brandende zon, dat was waar het oude klooster moest zijn. Het was zo heet. Maar ik liet me niet kennen. De aanloop naar de berg toe was prachtig, buddhaas in de natuur. Daarna begon de klim, bestaande uit traptreden, variërend in hoogte. Heel steile en scheve bijvoorbeeld. Achteraf hoorde ik dat we maar liefst 3760 treden hadden beklommen. Best heftig dus. Behoorlijk. En veel te heet. We hebben het snel gedaan, op de top aankomen was iets wat ik maar weer gedaan heb. In eerste instantie was het klooster anders dan wat we ervan verwacht hadden. Luide muziek, hangende rumoerige locals. Gelukkig was dat s avonds voorbij. Jammer vond ik wel dat het een oud klooster bleek te zijn en nu alleen nog word gebruikt voor ceremonies. Er wonen slechts een paar monniken.
De stupa in het midden van het geheel was heel mooi. En de zonsondergang spectaculair en het licht daarna roze en onwerkelijk. Ik heb even een monnik geobserveerd die les gaf aan kinderen en ben daarna gaan mediteren bij een kleinere stupa. Twee slapende voeten door het dunne bamboe matje en beginnende spierpijn in mijn kuiten, ik kon niet meer opstaan. Later hebben we (onverwacht heel goed) gegeten en was ik total dood.
De volgende ochtend vroeg op om weer te gaan mediteren (lekker die rust) en de zonsopgang te bekijken. Gavin was ziek en moest overgeven en dat terwijl de hele weg nog terug naar beneden moesten klimmen. Het teruggaan was verstand op nul en doorzetten. Ik vond em pittig. Voor Gavin was t nog pittiger. Gelukkig konden we douchen (voelde me echt heel vies) terug in Hpa an bij en hotelletje en namen we daarna weer een bus, terug naar de beste stad van zuidoost azie.
Halleluja, we kwamen weer terug in Yangon, waar ik maar geen genoeg van kan krijgen. Bidden in tempels, fotos maken. Een beetje kuieren, streetfood eten, goede deals sluiten. Bier drinken, naar de film gaan. Me super gelukkig voelen. Het beste hostel ooit weer opzoeken, met het fijne personeel. Als je gaat naar Yangon: wayfarers rest. Superschoon en comfi. Bedden met gordijn, ook een plus. In Chinatown en heel centraal. Ben er nu drie keer gearriveerd hihi.
Comments