Gavin en ik namen afscheid in de morgen. Het waren twee hele goede weken met zoveel humor en veel geluk qua wat we hebben mogen zien. Ik was nog steeds niet helemaal beter maar wilde graag meer weten van meditatie. Een local bracht me de forest monastry. Een klooster zo een 30 min op de scoot vanaf Inle Lake. Ik was bang dat het misschien mn ervaring zou verpesten die ik eerder had gehad. Maar het werkt hier heel anders. Alles doe je op je eigen tempo, je mediteert wanneer je wilt en je bent vrij. Het is er zo rustig en ver van alle drukte.
Ik typ dit terwijl ik in een grote kamer zit, op een hemelbed. Ik heb een achterlijk grote kamer voor mij alleen. Ik heb alle raampjes rondom mijn bed open gedaan en ik ben omgeven door bergen en hoge bomen. De zon is net onder en er is roze/blauw licht. Ik hoor het geluid van een belletje van de top van een pagoda, een haan kraaien, vogeltjes en krekels. Ik ben alleen maar voel me niet alleen.
Toen ik vanmorgen aankwam was de monnik niet zeker of ik wel kon blijven. Gelukkig kon het en kreeg een kamer grenzende aan en meditatieruimte.
Ik snapte het niet; ik had de sleutel van de voordeur maar geen sleutel van mn kamer. Later bleek dat het hele huis voor mij was. En ik dus kan mediteren in de balzaal bij de buddha en in hetzelfde huis ook kan slapen. Je kunt me niet gelukkiger maken op het moment, ik had dit zo nodig; een plek voor mezelf. En nu ik zo met meditatie bezig ben, is dit perfect.
Vanmiddag heb ik in de eetzaal met alle monniken en een aantal nonnen tegelijk gegeten, aan mijn eigen tafel, aan het einde van de lange zaal.
Ik kijk uit op hen en zij op mij. Ik vraag me af hoe dat eruit gezien moet hebben. De rest van de dag deed ik rustig aan, vanwege mijn zwakke gevoel omdat ik nog steeds ziek was. Ik sprak met een monnik, welke extreem uitdagend was en me overdonderde!! Toen ik rond wandelde zag ik de kinderen pompoensoep maken, grote pompoenen die ze aan het fijnhakken waren in een houten hutje. In de mooie natuur zag ik een huisje met een skelet erin en eronder een heel groot konijnenhok met vlaamse reuzen erin. Af en toe denk ik echt dat ik ergens aan zit.
Ging op bezoek bij de hoofdmonnik en hij leerde me nog wat meer over meditatie. Ik kreeg als enige avondeten in de eetzaal, monniken en nonnen eten na 12 natuurlijk niet meer. Dat voelde heel raar. Maar moet eerlijk zeggen dat t ook wel echt heel fijn was en ook heel lekker. De pompoensoep was zo smakelijk. En nu hopen dat mn maag t trekt!
Ik heb aangeboden om engels te doceren. En dezelfde avond zat ik met novices (jonge leerlingen) en monniken in een van de huisje. Ik moest lager zitten dan de monniken, op een heel klein krukje. Het was niet makkelijk. Ik had meer discipline verwacht maar het was een choas. Gelukkig lukte het aardig met spelletjes en heb ik de kinderen die niet wilden luisteren weggestuurd. Er waren monniken bij die bijna dezelfde leeftijd hadden als ik, dat voelde vreemd.
Dag 2
Na een nacht goed geslapen te hebben (wel heel hard) had ik een hele goede dag in het klooster. Wat highlights:
Het alleen rondlopen in de mooie natuur, genieten van de zon en mediteren in de pagoda. Het mediteren in mijn eigen hal.
De monniken die ik heb gesproken, zo vriendelijk en behulpzaam.
Het skelet in het huisje is een donatie. Een monnik vertelde mij dat het een hoge pief was geweest maar de chief monk zei dat het een ‘ordinary’ persoon is. Ze mediteren hierbij met een klein kaarsje ervoor. Scary.
Ik zat in mijn kamer en hoorde Yins stem (met haar heb ik de meditatie retreat gedaan). Ik dacht gek te worden (het kon niet zo zijn haar hier in de middle of now where weer te zien) maar keek uit het raam en zij was het. We konden beiden niet geloven elkaar weer tegen te komen bij een meditatie instantie. Het was zo bizar en zo goed om haar weer te zien, ik had haar sinds de retreat niet meer gesproken. Ze kon niet blijven, wat misschien ook wel goed was want wil t heel graag alleen doen. Maar nam niet weg dat het zo goed was haar weer te zien en misschien zien we elkaar weer! Hope so.
Later op de avond vertelde een monnik mij meer over het leven in de monastry. Een jongen kan naar een monastry komen wanneer hij wil, wel voor zijn twintigste en moet minimaal een jaar blijven. Na dat jaar wordt gekeken of hij genoeg interesse heeft voor het script (een soort bijbel over buddha en zijn leer) (wat tevens het enige is wat ze leren) en blijft hij of gaat terug naar zijn ouders, als hij die heeft. Soms zien de kinderen hun ouders maar twee keer per jaar. De monnik met wie ik sprak was hier al 20 jaar en kwam dus als kind al binnen.
De kinderen maken zelf het eten en dat verbaasde me omdat het zo goed smaakt. Gelukkig mogen ze ook een uur per dag spelen.
Het lesgeven ging veel beter en er was zoveel meer aandacht. Hoe snel de woorden opgepakt worden en hoe ik heb gelachen met de teachermonnik om het verschil tussen tissue en toiletpapier. Ik gebruik toiletpapier op de wc en zij gebruiken het daar niet voor. Anyway…
Dag 3
Vanmorgen tijdens het ontbijt observeerde ik de novices en monniken die klaar waren met eten. Ik kijk uit op de ingang van de hal en buiten zijn kraantjes waar ze op hun hurken hun eigen zwarte kom (abo, in Burmees) schoonmaken. Ze houden deze tijdens het eten op hun schoot, er zit rijst in en zij voegen daar wat eten van de tafel aan toe en eten uit de kom. Ze gebruiken dezelfde kom voor donaties op te halen. Het viel me op hoe handig de klein kinderen al zijn.
Het mediteren was zwaar, merk hoe snel je eruit gaat als je weinig oefent. Pijn in nek en ruggengraat. Na yoga gedaan te hebben ging t heel goed. Mijn concentratie was sterk. De rest van de dag was heel ontspannen. Veel geoefend en ook in mijn eigen zaal walking meditation gedaan. Ik ging op visite en dronk thee bij een van de nonnen, waar ik rustig in mijn meditatieboek kon lezen. Nam een ijskoude maar dan bedoel ik ook ijskoude douche. Ik maakte fotos van de omgeving en mijn twee grote-vriend-monniken wilden met me op de foto.
Tijdens het lesgeven zei een kleine novice”loveyou!” tegen me. Waarop ik tegen de leerkracht zei dat hij een beetje te jong was. En de jongen in een reactie terug zei dat als hij ouder was, ik al dood was. We hebben zo hard gelachen. Btw wat ik merk is dat de leerlingen respect hebben voor me maar ik toch altijd lagere rang blijf en dat misschien ook wel de reden is dat ze minder luisteren naar mij, dan naar de monnik. Daarna doceerde ik de leerkracht en een andere monnik (van 21, zie de foto) net als gister. Zo leuk hoe groot de interesse tussen mij en hen is. En hoe sterk de connectie is met de leerkracht. Maar hij is een monnik en niet van plan ooit ‘een normale burger’ te worden.
In mijn huisje stak ik een kaarsje aan bij de gouden Buddha en mediteerde ik in mijn eigen zaal. Bijzonder om dit allemaal voor mezelf te hebben en voor mezelf te doen vooral. Ik sliep als een blok.
Dag 4
Vanmorgen na de ochtendmeditatie en het ontbijt sprak ik met een van de monniken die heel goed engels spreekt en mij veel uit kam en wil leggen. Hij was zo teleurgesteld toen ik hem vertelde dat ik morgen vertrek. Maar ik kan terugkomen, voor zolang ik wil. Ik grapte dat ik dan misschien wel non wordt en vroeg hoe dat ging. Buddhas 8 disciplines moet je als non zijnde volgen en er zijn er een aantal tussen waarom ik dus geen non wil worden. Ze zijn als volgt; gij zult:
-geen dieren doodmaken
-niet stelen
-geen seksueel contact hebben
-geen muziek luisteren (!!!!!)
-geen alcohol drinken
-geen avondeten nemen
-geen handelingen doen om mooier te worden
-het haar afscheren
Jaaaaaa… Misschien toch maar niet.
Toen ik aan t mediteren was op mijn bed hoorde ik getik op het raam. Er zat een vogel met een oranje buik en een hanenkam voor het raam heel dicht bij me. Hij kon mij niet zien omdat de ramen geblindeerd zijn. Het bleef met zijn snavel tikken op net raam. Zo tof.
Het lopend mediteren ging beter, mede doordat ik deed wat ik eerder geleerd had. En ….. oefening baar kunst!
Vandaag waren er wat toeristen die kennelijk een film hebben gezien welke hier is opgenomen en het komen uitchecken. Ik genoot van hun verbaasde blikken als ik aan kwam lopen, traag en in mijn uniform of uit de eetzaal kwam.
Wat me ook erg goed deed was de jonge monnik van de avondsessies die steeds pogingen deed om me op te wachten (veel te obvious) om met me te spreken. Hij dook echt overal op. Het was niet helemaal de bedoeling natuurlijk dat hij met me sprak maar hij deed het met zoveel charme en voorzichtigheid.
Vandaag merk ik dat ik weer terug ben in de zone. Heb daar dus een aantal dagen voor nodig. Erg jammer dat ik morgen wegga maar het kan dan wel met een heel goed gevoel. Mama zegt altijd ‘weggaan als het nog leuk is’.
Nadat ik gisteren het vipassana boek heb gelezen is vandaag in mijn hoofd blijven hangen dat gedachten hebben een natuurlijk proces is en dat je dat niet moet wegduwen. Je observeert het, accepteert dan ga je vanzelf weer terug naar object een, namelijk je ademhaling.
Het zittend mediteren deed ik vandaag in de hal, met een kaarsje en wierrook. Je moet zelf de slingers ophangen! Weer een goede insight.
Toen ik mijn huisje verliet kwam ik Joe tegen uit de UK en hij was erg geïnteresseerd in mediteren. Ik introduceerde hem aan de head monk wat even heel spannend was omdat hij niet zo happig leek op een nieuw persoon. Gelukkig lukte het en kon hij voor een aantal dagen blijven en was Joe super gelukkig, waardoor ik dat ook was. Het is ook zo een unieke ervaring…
Tegen zonsondergang liep ik naar een andere pagoda op een heuvel. Wat door gebeurt is, is een shocking maar ook goed verhaal vind ik zelf maar deel ik als je ernaar vraagt in Nederland.
Toen iedereen aan het bidden was, maakte ik stiekem foto’s van de plekken waar ik zo gek op was afgelopen dagen.
Ik ging op bezoek bij de chief monk om mijn stay een beetje af te ronden en met hem te spreken. Ik vroeg hem hoe ik Buddhist kan worden en hij antwoordde met “you can today”. Waarop ik zei “lets do it”. Ik moest drie zinnen herhalen, waarin je respect betuigt voor Buddha, zijn leer en zijn zoon, (zoon zegt me niks maar gaat komen hihi) drie keer met volle overgave. En nu ben ik Buddhist. Elke keer als ik ga bidden/mediteren moet ik dat doen.
Na het lesgeven, wat soepeltjes verliep, praatte ik lang na met de leerkracht monnik. Zo ongelofelijk dat hij ervoor heeft gekozen zijn hele leven monnik te zijn. Wat hij allemaal wel niet mist. En hij zou zo een goede vader zijn. Okay, genoeg gekwijl. Maar ik ga hem wel missen.
Het laatste deel van de avond bracht ik door bij de Buddha, met een brandend kaarsje en wierrook. Ik viel half in slaap. In mijn bed had ik weer geen oordoppen nodig, zoals elke avond. Doodstil.
Ik voelde me vandaag heel constant en gelukkig.
Dag 5
Vandaag vertrek ik, helaas, ik vind het zo erg! En voel me oprecht heel verdrietig deze mooie plek te verlaten. Maar ik moet wel, mijn visum is verlopen en kan niet meer te lang in Myanmar blijven. Sowieso is het zo raar dat ik nog maar minder als twee weken heb en dan terugvlieg naar Nederland vanuit Bangkok.
Tijdens het ontbijt maakte de leraar monnik fotos van me. Het is te zien dat het vroeg is op de fotos! De hoofd monnik zit ah eind van de zaal.
De draai te pakken tijdens walking med. Ik was zo gefocust op de sensatie van de voet dat mijn concentratie zo sterk was en ik daarna zo moe was. Maar voldaan.
Conclusie wat betreft meditatie:
In de morgen na ontbijt en yoga beste prestaties; walking en sitting. Na middageten walking meditation werkt het best, veel rust. In de avond erg moe maar het is het waard geweest om te zitten en tijd te nemen voor mezelf.
Ik lag op mn bed en keek naar de vogeltjes in de boom die liefdevol elkaars beestjes wegpikten. Ik realiseerde me dat ik het heel lang niet gezien had en vogels gehoord had en het deed wat met me. Wolkjes die voorbij trokken.
Toen ik bij de pagoda zat kreeg ik een brief van de jongere monnik waarin (voor mij) heel emotionele woorden staan en in mijn hoofd speelde ‘holding back the tears’. En ik nog eens echt een paar keer moest slikken toen hij vroeg of ik asjeblieft niet wilde blijven of anders terug kon komen. En dat zijn woorden die je veel hoort als je reist maar dit keer kwamen ze echt binnen omdat ik ook echt het gevoel had dat ik nog niet kon gaan. Verdrietig, intens. Maar het is goed. Heb zulke goede, mooie, droomachtige herinneringen. Daarna kreeg ik er nog een van de leerkracht monnik welke nog emotioneler was.
Joe was gearriveerd en de chief monk had me gevraagd of ik hem wilde leren mediteren, dus dat deed ik. Was fijn voor mij om mijn ervaringen en opgedane kennis te kunnen delen.
Ik nam afscheid van de kinderen in het kantoortje van de chief monk. Ze herhaalden bedankjes in het Engels die de monnik zei. Daarvoor had hij een van de kinderen op schoot die medicijnen in zijn mond deed. Dat vond ik raar. Ik kreeg een Buddha van hem, waar ik om had gevraagd. Ik kon hem niet kopen, je moet het krijgen.
Ik douchte ijskoud en pakte mijn backpack in. Ik mediteerde bij de Buddha, met het ritueel; kaarsje en de wierrook. Toen ik mijn huisje uitliep, klaar om te vertrekken, voelde ik me zo rustig en peacefull.
Ik nam afscheid van Joe en hij gaf me een bloem.
Ik bracht de sleutel naar de leerkracht monnik en bedankte hem voor de brief. Mijn gevoel zei dat ik hem wilde vastpakken om afscheid te nemen maar het kon niet. Monnik regels. Hij bleef me geluk toewensen en hoopte me nog eens te zien. Dat maakte het niet echt makkelijker. Ik liep snel weg want voelde de tranen weer aanzwellen.
Op een scootie werd ik teruggereden naar Inle door een Burmees meneertje.
Ik ben dankbaar met heel mijn hart voor deze ervaring die ik mijn leven lang bij me zal dragen en me zo heeft verrijkt.
Dit is er eentje van Buddha die bij me is blijven hangen:
YOU WON THE LOTTERY: YOU ARE BORN!
Comments