Hsipaw
Ik vond het heel moeilijk om te vertrekken maar ik verheugde me ook op Hsipaw waar een trekking maken heel mooi is, zegt men. Ik kreeg een vervelend gevoel in de bus, die twaalf tot veertien uur zou gaan duren, alsof ik de verkeerde keuze had gemaakt. We stopten vaak midden in de nacht en stonden langs de weg voor uren stil. Om 8.30 am stonden we nog steeds stil voor een tolweg en bleek dat de weg voor ons opengescheurd was. Het zou en paar uur gaan duren, maar ik weet hoe het gaat in Azië. Later werd er gesproken over dagen. Ik kwam gelukkig erg fijne mensen tegen. Zij wilden Hsipaw nog proberen, het ging voor mij teveel tijd kosten (vanwege de snelheid van de trein wat de enigste optie zou zijn). Ik moest dus terug een stuk en dan naar Mandalay, waar ik uit wilde vliegen naar Bangkok. Het was erg jammer want Hsipaw zou de laatste stop zijn voor mij voordat ik Myanmar uit zou vliegen. We konden wel naar hetzelfde treinstation. De andere backpackers werden niet toegelaten op de trein naar Hsipaw en moesten dus wel dezelfde weg als ik nemen, richting Mandalay. Een tussenoptie was naar een stadje tussen Hsipaw en Mandalay in gaan en daar een nacht verblijven, dus dat deden we. De treinrit duurde 6 uur en was natuurlijk afgeladen, ik was kapot door het gebrek aan slaap en het wachten. Gelukkig was de rit wel erg mooi. Aangekomen in Pyin Oo Lwin zochten we een hostel op wat een Engels herenhuis bleek t zijn. Het stadje is vol met Engelse gebouwen, thanks to the history. De dorm was vol, dus kregen we een upgrade (!!) en sliepen in een superieur kamer wat wel even heeeel leuk was. Rond het huis was een mooie tuin met bloemen en bomen met hangmatten! En ik kwam Yin weer tegen, wat wel heel erg leuk en goed was, we konden eindelijk onze ervaringen van de meditatieretreat delen!
Zo goed en diep geslapen..! En de volgende dag bij t ontbijt gesproken met mn nieuwe maatjes en Yin over meditatie. Ik vond het bijzonder dat de anderen zo geïnteresseerd waren. En zij wilden ervaren hoe het was en daarom leerde ik hen buiten in de tuin hoe te mediteren. We zaten een half uur stil op matjes en deden daarna een half uur walking med. Het laatste moet er voor andere backpackers vreemd uitgezien hebben maar dat kon ons niets schelen; we liepen met zn vijven supertraag door de tuin.
De rest van de dag deden we rustig aan. Fietsten naar het stadje, aten wat, hingen in de hangmat. Mn eerste Corona sinds een lange tijd.
Zaten s avonds achterop een truck met harde muziek uit de speakers en fel licht opzoek naar eten. Dat was een mooi momentje.
Mandalay
We vertrokken naar Mandalay en ik zag er eigenlijk een beetje tegenop omdat de meeste mensen die ik gesproken had, aangaven dat t shit is. Een stad zonder vibe. Gelukkig had ik er maar een nacht. Een hoogtepunt van de dag in Mandalay was de Buddha bedekt met drie inches goud door al de goldleaf die de mannen erop plakten. Het gezicht van de buddha wordt elke morgen om 4 am gepolished. Alhoewel de stad niet mijn ding was had ik wel een hele goede tijd met Christina en Ruben uit Zwitserland. We bekeken savonds de Mandalay brug die bepakt was met mensen. Toch een hele mooie sunset en wat goede shots. Christina en ik hadden het wel snel gezien.
Wat de mensen hadden gezegd over Mandalay was waar.
Tien minuten voordat ik in de taxi zou stappen naar de airport, was ik mijn tas aan het inpakken en zag ik sandalen die ik eerder had gezien en het kon niet missen van wie die waren. Niemand heeft die. Ik schreeuwde zijn naam en hij was het inderdaad. En we hadden elkaar zoveel te vertellen, hem sinds Indonesië niet meer gezien; Landon. Er was geen tijd maar het was wel heel goed om hem te zien. En bizar.
De vlucht naar Mandalay was niet normaal goed, met Thai Smile. Supercomfortabele stoelen, roze en oranje inrichting, complimentary eten en drinken en het was een korte vlucht! En heel lekker eten. Stewardessen supermooie pakjes. Wist niet wat ik meemaakte. Was de beste ooit denk ik.
Daag mooi gouden Burma met je oprechte, vriendelijke, trotse volk. Je spiritualiteit en cultuur je onverwachte bijzondere ceremonies.
Ik ben verdrietig maar zo dankbaar voor de ervaringen die mijn leven hebben veranderd en verrijkt.
Comments