Na twee vluchten en hij drie, zagen we elkaar weer op het vliegveld van Puerto Princesa. Zo gek om elkaar drie maanden te missen en dan opeens weer bij elkaar te zijn. Ik moet zeggen dat ik het wel erg nodig had,een bekend gezicht. Na overnachten in een geweldig hotel met uitgebreid ontbijt (dankzij hem voelde ik me even geen backpacker meer) vertrokken we de volgende ochtend naar Sabang, in een jeepney;een voertuig wat de amerikanen na WOII achter hebben gelaten. We hadden daar een klein hutje aan de kust, primitief. Maar zo fantastisch. Elke ochtend wakker worden met een uitzicht en met opkomende zon en een duik nemen en opdrogen. We klommen naar een waterval,wat springen van steentje naar steentje was. Voelde me weer net een kind. Serge nam een bij een lokaal tentje een pineapple shake en ik een zuurzak shake. En dat deden we iedere dag. We kwamen in contact met locals die aan de kust in een hangmatje lagen. Ze bleken in het leger te zitten en criminelen te berechten die de natuur schade toe brachten. Ze stolen onze harten. Deze mannen namen ons overal mee naar toe. We keken elkaar wel nog even aan toen ze vertelden welke geweren ze allemaal in de auto hadden. We klommen in- en op de 23 miljoen jaar oude ugong rock, kochten een fles rum voor twee euro en dronken die op het strand. Toen het donker was gingen we skinny dippen en deden we aan bodysurfen. We dronken met de locals rond het kampvuur aan het strand. Serge nam een slokje van een eendenei maar toen hij zag hoe een ander meisje een vleugel van het embryootje afscheurde met haar tanden als een leeuwin, liet hij het voor gezien. En terecht! Ik beloofde met teveel rum op om er een op te eten de volgende dag wat me natuurlijk de rest van de tijd bleef achtervolgen. We verlieten Sabang om in de richting van Port Barton te gaan en ik vond het jammer! Het was een onvergetelijke tijd. Helaas waren de dagen daarna minder, vlak bij ons was een tyfoon en wij kregen het staartje daarvan mee; wat betekende heel veel regen. Boottrips werden afgelast en we konden niet snorkelen. En wat doe je in het paradijs als het regent? Scooter huren maar, langs het strand slenteren. We vermaakten ons prima, daar niet van! En de steenovenpizza en het San Miquel bier (s)maakte ook goed. En dan de dorm die we voor onszelf hadden en voelde als een groot huis! Maar het paradijs is veel fijner met de zon en zonder regen. Dus besloten we vanaf dat moment om met het mooie weer mee te reizen. Dus verlieten we El Nido, maar mijn gevoel zei me dat we hier terug zouden komen. We hadden het wereldberoemde eilandhoppen niet kunnen doen, omdat de boten niet gingen en dat is een must-do in Palawan.
Comments