Toen hij weg was zonk de moed me wel even in de schoenen. Van een comfortzone en samen over dingen brainstormen en plannen maken, terug naar helemaal alleen en backpackersstyle. We hadden als goden geleefd in de filipijnen en er zat dus niets anders op dan geld te safen en weer op goedkoop te gaan. Na twee nachten een paar uur slaap en twee vluchten met lange wachttijden was ik kapot. Gelukkig had ik voorafgaand aan de filis al de beslissing gemaakt om terug te gaan naar mijn geliefde land, waar travellen op elk eiland veel meer tijd nodig heeft, dan ik in mijn zeven maanden heb. Flores was het nu. En de beste beslissing die ik tot nu toe heb gemaakt wat landen betreft.
Een dorm was het weer in Flores en meteen een hele vieze. Maar had weinig keus en er verbleven meer mensen en ik had wel veel behoefte aan nieuwe contacten. Ik kwam meteen een stel tegen die me afleidde van mijn verdriet. Het was een maand met ups en downs en het besluit om door te gaan als vrienden, maar dat nam niet weg dat mijn maatje net was vertrokken ik vond dat heel erg. De volgende dag nam ik tijd voor mezelf. Ik was speciaal naar Flores gekomen om de Komodo varaan te zien, een soort dinosauriër maar in fact een gigantische varaan/hagedis, die alleen op Komodo en Rinca leeft. Sinds ik jong was had ik hier al interesse in. Ik vluchtte uit de dorm, met jeuk aan mijn lijf van de bedbugs en nam een echte koffie, zoals ik hem van thuis ken. En dat in een fantastisch positieve tent, met krachtslogans op de muur en een stukje pumpkinpie. Het moest zo zijn. Die dag kwam ik veel mensen tegen en dat was precies wat ik nodig had. Ik deed ook erg mijn best om het weer leuk te vinden en dat gebeurde ook. Ik ben die dag veel duikshops ingegaan. Ik wil het nog steeds graag, het duiken schijnt geweldig te zijn in dit deel van de wereld. Maar ik kwam tot de conclusie dat het voor nu te duur is helaas en dat snorkelen meer dan genoeg is. Dat werd nog eens versterkt door wat ik op mijn tweedaagse boottrip heb gezien met de snorkel en op de boot. De trip was al volgt: op dag een trekking op Rinca en Komodo en dag twee, wat een snorkeldag zou worden. Op de eilandjes zag ik ze dus; gigantisch en gevaarlijk. Met een meisje uit de groep wilde ik een selfie maken, wat een van de monsters niet leuk vond en ons een waarschuwing gaf, wat sterk op een aanval leek. Gelukkig waren de rangers heel alert. Was ik ff dapper. Leuk feitje: de babys van de komodo moeten na de geboorte de bomen in vluchten omdat ze anders levend worden verslonden door mamslief. Ik was zwaar onder de indruk en de beiden trekkings waren erg mooi, wel heel heet! IK zweette zelfs. Wat een jungle en uitzichten. Nog maar te zwijgen over de tocht ernaartoe. Ik lag op de boeg te zonnen pratende met de andere mensen, omgeven door koningsblauw water en onbewoonde eilandjes. Tegen de avond meerden we aan (wat hetzelfde betekent als het anker uitgooien) bij een verlaten wit strandje en snorkelden wat. Terug op de boot dronken we bintang, luisterden naar muziek. En toen kwam het. Een van mijn lievelingsdieren, de vliegende hond; een gigantische vleermuis, vlogen uit vanuit een cave met honderden tegelijk. Het was niet te geloven zo mooi, met de ondergaande zon. We vielen uitgeput in slaap op de boot. Toen ik smorgens mijn ogen open deed en slaapdronken naar de boeg liep, zagen we dolfijnen springen naast de boot bij opgaande zon. Wat een start van de dag, mijn dag kon niet meer stuk. We bezochten verschillende hele mooie snorkelspots die dag. Maar het meest indrukwekkende was het mantapoint. Ook dat wilde ik al heel lang en graag; zwemmen met mantaas ofwel roggen met een maximale oppervlakte van 7 meter! Toen de kapitein er een zag aan het wateroppervlakte dacht ik niks meer, alleen: nu is het moment. En terwijl de anderen nog bezig waren met hun flippers, was ik
al in het water. Ik was super dichtbij en zag ze heel goed, het waren er twee en zoooo groot. Ik hield mn adem in en dook naar beneden. Kan niet beschrijven wat ik voelde. Terug op de boot was de rest van de groep een beetje teleurgesteld omdat ze te laat sprongen, dus zat ik in mijn eentje te genieten.
We sloten de dag af op een eiland met witte stranden een adembenemend uitzicht, met bergen, een strakblauwe zee en in het begin natuurlijk turquoise.
Savonds kwam ik weer terug in het hostel waar ik jongens tegen kwam, waarvan er een met me wilde meereizen naar Bajawa.
Comments